Categories
Uncategorized

අවුරුදු මතක

අලුත් අවුරුද්ද ලබන්න තව ඉතින් සුළු වෙලාවක් වෙනකොටත් මට තවමත් ‍අවුරුද්ද ගැන මුකුත් ලියාගන්න බැරිවීම නං ටිකක් කණගාටුවට කරුණක්. මේ දවස්වල ටිකක් ආතතිය වැඩියි. අනේමන්ද ඇයි කියල. අවුරුද්දට ලියන්නෙ මොකක්ද කියල හිත හිත ඉන්නකොට එකපාරම හිතගියේ මීට අවුරුදු ගානකට කලින් සැමරුන අවුරුද්ද ගැන. ශිෂ්‍යත්වය පාස් වෙලා කොළඹ එන්න කලින් තිස්සමහරා‍මෙ ගත වුන කුඩා කාලෙ අවුරුද්ද සැම‍රුනේ පුදුම සැහැල්ලුවක් හිතේ තියාගෙන.

අපේ කාලෙ වෙනකොට සාම්ප්‍රදායික සිංහල ගැමි ක්‍රීඩා නම් බො‍හෝමයක් අපේ අතර තිබුනෙ නැහැ. ඔළිඳ කෙළිය, චක්ගුඩු, එල්ලේ, පංච කෙලිය තිබුනෙ ටීවි එකෙයි පොත් පත් වලයි විතරයි. එල්ලේ ගැහිල්ලට නම් හොඳ ඉඩක් නැති නිසාම ඒක අපේ අතරින් වෙන්වෙලයි තිබුනෙ. කොහොම නමුත් අපේ සෙල්ලම වුනේ ක්‍රිකට්. වෙනද ‍වගේ නෙවෙයි, නොනගතේට හැම වැඩක්ම අතෑරලා ඉන්න වැඩිහිටි අයත්, පොඩි අයත් එක්ක ක්‍රිකට් සෙල්ලමට එකතු වෙන නිසා, එතන සතුටු සාගරයයි!

මේ අතර හිටියා කඩයක අයිතිකාරයෙකුත්. ඉතින් දිනන පිලට තෑග්ග විදිහට ලැබෙන කේක් එක ලැබෙන්නෙ මේ කඩකාරයාගෙනුයි. කොහොමවුනත් පැවැත්වෙන ක්‍රිකට් තරග තුනෙන් පස්සෙ දෙපිල කෙසේ වෙතත්, කේක් කෑල්ල සමසේ බෙදෙනවා. 🙂

අවුරුදු කාලෙට ගෙන්ගෙට යන එකත් එකතු කරේ පුදුම සතුටක්. ගෙන් ගෙට යන එකත්, ගෙදරට තවත් කෙනෙක් එනකොටත් දැනුන සතුට පුදුමාකාරයි.

කො‍හොම නමුත් දැන් අවුරුදු ගානක් ගතවෙලා ගිහින්. පවුලේ තනියම සිටින්නා වීමත්, පාඩම් වැඩවලට, පරිගණකයට සහ ගමෙන් බොහෝ දුර ගෙයක සිරගතවෙලා ඉන්න නිසාත් අවුරුද්ද, “අවුරුද්ද” තරම්ම නොදැනෙන තරම්. ඒ වගේම ආරන්චි විදිහට දැන් තිස්ස ගම් පළාතෙත් අවුරුද්ද ඒ හැටි සැමරෙන්නෙ නැත්තෙ මීට අවුරුදු ගානකට කලින් මගේ මිතු‍රන්ගෙ නෑදැයන් බොහෝ ප්‍රමාණයක් සුනාමියෙන් අන්ත්‍රා වීම නිසාවෙන්. ඒ වගේම ශිෂ්‍යත්වයෙන් සමත් වුන බොහෝ දෙනෙක් දැන් තැන තැන විසිරිලා. කොළඹම ඇවිත් පදිංචි වෙලා කිව්වොත් හරි.

කාලයත් එක්ක සමාජය වෙනස් වෙනවා. ටිකෙන් ටික අපි හුදකලා වෙනව වගෙයි දැනෙන්නෙ. ෆේස්බුක් එකේ යහ‍ළුවෝ දහස් ගණනින් හිටියත්, එකතුවෙලා අවුරුද්ද සමරන ප්‍රීතියක් දැනෙන්නෙම නැති තරම්. කොහොමහරි ඇත්තම කිව්වොත් මම දැන් අවුරුදු පහ හයකින් අවුරුද්දකට නිලා කූරක්, රතිඤ්ඤයක් ආසාවට පත්තු කරලා නැති තරම්. ඒක සෑහෙන්න දුකක්.

මොනව වුනත් තව අවුරුදු දෙක තුනකට පස්සෙ වත් අවුරුද්ද හොයාගෙන යන්න පුලුවන්කම ලැබෙයි. එතකන් බලාගෙන ඉමු! 🙂 කොහත් නිවාඩුවට ගමේ ගිහින් නිසා, කොහෝ සද්දෙත් ඇහෙන්නෙ අපි වගේ ටවුමෙ නතරවුන බිසී කොහෙක්ගෙන් විතරයි. ඒත් ඌට නිවාඩු පාඩුවක් ලැබෙන කලාතුරකින් විතරයි.

ඔහොම තමයි ජීවිතේ… එන්න එන්න සංකීර්ණ වෙනව.

මොනව වුනත්,

ලබන්නා වූ මේ ශ්‍රී සුබ නව වසර සාමය සතුට සෞභ්‍යාග්‍ය පිරි ශ්‍රී සුබ නව වසරක් වෙන්නත්, සිතේ දුක් කම්කටොළු සියල්ල අමතක කරල අලුතෙන් ජීවිතය අරඹන්න සුබ මොහොතක් වෙන්න කියලත් ප්‍රාර්ථනා කරනව. අලුත් වෙන්නත්, වෙනස් වෙන්නත් මේක සුබ ‍මොහොතක් කරගන්න. ඉදිරියට එන නව වසර සෑම අතින්ම සාර්ථක කරගන්න අවකාශ ලැබෙන්නත්, ඒ සඳහා අවශ්‍ය ධෛර්යය ලැබෙන්නත් මේ සටහන කියවන ඔබටත්, සකල ලෝක වාසී සියලුම දෙනාටත් සුබ ප්‍රාර්ථනා කරනව.

සුබම සුබ, සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා!

Categories
Uncategorized

මැතිවරණ කතා

ජීවිතේ කුණාට සමය පහු කරගෙන ටිකෙන් ටි‍ක ඉදිරියට ඇදෙන මේ වයසෙදි මට නං ලංකාවෙ සිස්ටම් එක ගැන තියෙන්නෙ පුදුම අප්සට් එකක්. සිස්ටම් එකට අදාල නොවන‍ කෙනෙක් සිස්ටම් එකේ බලෙන් හිරකරල තියෙනකොට දැනෙන හැඟීම විස්තර කරන්න අමාරුයි. මෙවර මහ මැතිවරණයේ ඡන්ද ප්‍රකාශ කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කරපු අති බහුතරයකගේ තත්වයත් එහෙම වෙන්න ඕනෙ.

වෙනද ඡන්ද ප්‍රතිඵල බලන්න රෑ නිදිවරාගෙන ඇස් ඇරගෙන ඉන්න මම, මේ පාර ඡන්දෙදි රූපවාහිනිය ඉස්සරටවත් නොගිය එක මට මම ගැනම ප්‍රශ්නාර්ථයක් මතුකරපු දෙයක්. මොනව වුනත් මෙවර ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ එක්සත් ජනතා නිදහස් සංධානය හිමිකරගත් මේ දේශපාලනික ජයග්‍රහණය අනෙකුත් පක්ෂ වලට සාපේක්ෂව අති විශිෂ්ට ජයග්‍රහණයක්. දේශපාලන කටයුතු වි‍ශ්ලේෂණය හරියට සිදුනොවුනොත් වෙන්නෙ ලොකු අඩුපාඩුවක්. මේ මැතිවරණය “සාධාරණ හා නිදහස් මැතිවරණයක්” වුනා නම්, මේකෙන් පේන්නෙ ශ්‍රී ලංකාවෙ බහුතර ජනතාව පවතින ක්‍රමයට විරුද්ධ බවත්. ආණ්ඩුවට ඡන්දය දුන් අය පැවති ආණ්ඩුවට ඡන්දය ලබාදෙන්නේ යුධ ජයග්‍රහණයත්, පාරවල් කාර්පට් වීම නිසා සහ ගුවන් පාලම් ඉදිවන නිසා බවත්, ගුවන් තොටුපලවල් හා වරායවල් ඉදි‍වීමේ අපේක්ෂාවෙනුත්, රටේ “භෞතික” දියුණුව පිළිබඳ පැහැදීමෙනුත් බවයි පේන්න තියෙන්නෙ.

කිසිම පක්ෂයකට ඡන්ද නොදුන් අති බහුතරයෙන් පේන්නේ ‍තමන් මේ ර‍ටේ ආණ්ඩුව කෙරෙන විදිහට ඇති විරුද්ධත්වයත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා කතාකිරීමේ නිදහස තමන්ගෙන් ගිලිහෙන බව තමන්ට දැනෙන නිසා බවත් කියන්න පුලුවනි. විශේෂත්වය, තමන් විරුද්ධ පක්ෂ එකක්වත් විශ්වාස නොකරන බව පෙන්වීම.

ජනාධිපති ඇතුළු එක්සත් ජනතා නිදහස් සංධානය මේ නිතරගයෙන් ලබාගත් ජයග්‍රහණය රටේ දියුණුවටත්, පශ්චාත් යුධ වාතාවරණය යටතේ අස්ථානගත වුන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා කතාකිරීමේ නිදහස නැවත ස්ථාපනය කිරීමට කටයුතු කරනවානං ඒක වැදගත්. ටිකෙන් ටික රජ‍යේ මාධ්‍ය ග්‍රහනය ලිහිල් කිරීමටත්, ආණ්ඩුව කොම්පැණියක් නොවී (රියල්) ආණ්ඩුවක් කිරීමටත්, කටයුතු කරනවානං වැදගත්.

පෙනෙන විදිහට එක්සත් ජාතික පක්ෂය (/පෙරමුණ) සහ තුන්වෙනි පාර්ශවය වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (aka: ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජාතික සංධානය) තමන්ගෙ දේශපාලනික ගමන්මග අර්බුදකාරී තත්වයකට රැගෙන ආ බවයි පේන‍්නේ. ‍මොනදේ වුනත්, ශක්තිමත් විපක්ෂයක් ‍නොතිබීමේ අවාසිය ජනතාවටයි!

දැන් ඉතින් අපට බලාපොරොත්තු විතරයි. මේ වගේ තත්වයක් තුළ ජනතාව තවත් ආත්මාර්ථකාමී වීම අහඹු තත්වයක් නොවේ.

අතුරු කතා: මෙවර මහ මැතිවරණයෙන් පාර්ලි‍මේන්තුවට තේරී පත්වූ අජිත් පී පෙරේරා මන්ත්‍රීවරයාට සුබ පතන්නට මෙය අවස්ථාව කරගන්නවා. ඒ බ්ලොග් රචකයෙක් පාර්ලිමේන්තුවට පත්වීම නිසාවෙන්!