Categories
කාලීන

ඉර හඳ යට බඹර වළල්ල සහ අතුරු කතා

මේ කතාව ළඟදි ආපු අලුත් සිංහල චිත්‍රපටි දෙකක් ගැන. එකක් බෙනට් රත්නායකගේ “ඉර හඳ යට” වෙන අතරෙ, අනිත් චිත්‍රපටිය අතුල ලියනගේගේ “බඹර වළල්ල” චිත්‍රපටි දෙකම නරක නෑ. සමහර විට මේ චිත්‍රපටි දෙකම සිංහල වාණිජ සිනමාව අලුත් පාරකට ගෙන යන චිත්‍රපටි දෙකක් වෙන්න පුලුවන්.

හැම දෙයක්ම ක්‍රමිකව විකාශනය වෙන්න ඕනෙ. එහෙම නැතිනම් ඒකෙ අගයක් නෑ. භෞතික විද්‍යා විෂය ගත්තොත් අපි ඔක්කොම දොහොත් මුදුන් දීල වන්දනා කරන අයිසැක් නිව්ටන්ට තමන්ගෙ ජනප්‍රිය නිව්ටන් නියම තුන ඉදිරිපත් කරන්න ලැබෙන්නෙ නැහැ ඇරිස්ටෝටල්ගෙ ඉඳල ගැලීලියෝගෙ මතවාද පර්යේෂණ ඉදිරිපත් නොවුනානම්. හැම දෙයක්ම ක්‍රමිකව විකාශනය වෙන්න ‍ඕනෙ. බොහෝ දෙනා මියගිහින් පළවෙනි ලෝක යුද්ධය නිමාවෙලා දෙවෙනි ලෝක යුද්ධයක් ඇති වෙන්නත්, ඊළඟට සීතල යුද්ධයක් ඇතිවෙන්නත්, එයට උපකාරයක් වෙන්න අන්තර්ජාලය නිර්මාණය වීමත් ක්‍රමිකව විකාශනය වුන දෙයක්. අන්තර්ජාලය නැතිනම්, මෙතන ඔබත් නෑ මමත් නෑ.

දහස් ගණනින් මියයාම හෝ මරණයට පත් කිරීම සාධාරණීකරණය කරා නොවෙයි. මම කිව්වෙ ‍මේ ලෝකයේ හැටි. හැමදෙයක්ම සාධාරණත්වයක් නෑ. ඒත් මිනිස්සු ජීවත්වෙනව, මැරෙනවා. සංසාර චක්‍රය කියන්නෙ ඒකයි.

ලංකාව ඒ අතින් පුදුම රටක්. ලංකාව කවදාවත් ක්‍රමිකව දියුණුවට පත් වුන රටක් ‍නෙවෙයි කියලයි හිතෙන්නෙ. ගණිතයට අනුව හැමදෙයකම කිසියම් රටාවක් (pattern එකක්) තියෙනව. ගණිතඥයෝ ගණිතය සම්බන්ධ රටා හොයද්දි, සමාජ විද්‍යාඥයෝ තවත් රටා හොයන රාජකාරි වල. ගල් යුග, වැඩවසම් යුග, කාර්මික විප්ලව යුග පහු කරගෙන අපි නූතන යුගයට ඇවිත්. ලංකාව අපි අත්දකින සිතුම් පැතුම් වෙනත් රටවල‍ට සාපේක්ෂව බොහෝ යල්පැන ගිය දේවල්. ඒකනෙ ලංකාව තවම ඉන්නෙ වික්ටෝරියානු යුගයෙ කියන්නෙ.

අපි මේ ජීවත්වෙන්නෙ පුදුමාකාර යුගයක. ආණ්ඩුවෙන් මොනවහරි කරාද, ඒකට විපක්ෂයෙන් විරුද්ධ වෙනව. එහෙම නැතුව ඒක විපක්ෂයක් නොවෙයි නෙ. ඒ වුනාට දැන් විපක්ෂයක් නැති ගානයි. හිතන්න. ලංකාව එහෙන් මෙහෙන් දියුණු වෙනව. වරායවල් හැදෙනව, අධිවේගී මාර්ග හැදෙනව, ගුවන් පාලම් හැදෙනව, අසබ්‍ය වෙබ් අඩවි තහනම් වෙනව, පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල පටන්ගන්නව, ෆේස්බුක් නිසා කෙල්ලො අනාථ වෙනව, මොබයිල් ෆෝන් නිසා ගෑනු ළමයි සියදිවි නසාගන්නව, ළමා අපචාර වැඩිවෙනව, සිරා නාට්‍ය වේදිකාගත වෙනව (උදා: කලම්බො ‍කලම්බෝ), පරණ නාට්‍ය අලුත් වෙලා එනව (උදා: ඒකාඅධිපති), ඉන්දියාවෙ චිත්‍රපටි ගෙඩි පිටින් කොපි කරල නිෂ්පාදනය කරනව (උදා: සුවඳ දැනුනා ජීවිතේ), ගස් බැදීමේ ‍වීදි නාට්‍ය සංදර්ශනය කරනව

ඉස්සර වුනේ බෝම්බ පිපිරුන එක විතරයි. (ඒකත් කිව්වෙ සාපේක්ෂව)

ඉස්සල්ල කියපු ලැයිස්තුවට අලුතෙන් යමක් එකතුවෙන්න ඕනෙ. ඒ අලුතෙන් “සිරා” චිත්‍රපටි නිෂ්පාදනය වෙන එක.

සිරා කිව්වෙ සාපේක්ෂව. බඹර වලල්ල චිත්‍රපටිය වටේට සෑහෙන්න ප්‍රතිචාර. තැන තැන සම්මන්ත්‍රණ. ඒ විතරක් නොවෙයි, අන්තර්ජාලයෙත් සෑහෙන්න කතා වෙනව. බඹර වලල්ල චිත්‍රපටිය ගැන මට කියන්න තියෙන්නෙ බොහොම ටිකයි. චිත්‍රපටිය හොඳ වුනත් ප්‍රචාරණය කෙරෙන තරමට චිත්‍රපටිය හොඳ නම් නැහැ. කො‍හොම නමුත් චිත්‍රපටිය හරිම තාත්විකයි. Realistic!

ඊළඟ චිත්‍රපටිය ඉර හඳ යට. චිත්‍රපටියේ සිනමාකරණය නම් උපරිමයි. සිංහල චිත්‍රපටි වලට සාපේක්ෂව අති විශිෂ්ඨයි! ඒත් දෙබස්. අහෝ! මං හිතන්නෙ දෙබස් ලියල තියෙන්නෙ ප්‍රබුද්ධ ලේඛකයෙක්. චිත්‍රපටිය බලන්න. බො‍හෝ තැන් වල කතා කරන්නෙ ලියන භාෂාවෙන්. එතකොට චිත්‍රපටියෙ තියෙන බොහොම සංවේදී තැන් වල ඒ හැඟීම දැනෙන්නෙ නෑ. මට හිනා වෙන්නත් වුනා එයාල අඬන තැන් වල. දෙබස් වලට ලකුණු බින්දුවක් දෙන්නවත් වටින්නෙ නැහැ. ඒත් කතාව, චිත්‍රපටියෙ බෙනට් රත්නායක සිංහල සිනමාව වෙනුවෙන් කරල තියෙන අලුත් පර්යේෂණ බොහොම වැදගත්. ඒ පර්යේෂණ බඹර වළල්ලට වඩා මේ චිත්‍රපටිය (ඉර හඳ යට) නිසා සිංහල සිනමාවට විශේෂ සේවාවක් වෙයි.

චිත්‍රපටි දෙකට ලකුණු දෙන්න කිව්වොත් සමස්තයක් විදිහට අරගෙන මගෙන් බඹර වළල්ලට දහයෙන් හයකුත්, ඉර හඳ යට චිත්‍රපටියට දහයෙන් පහයි දශම පහකුත් දෙන්න පුලුවනි.

ඉඩ තියෙන වෙලාවක චිත්‍රපටි දෙක බලන්න යන්න. වියදම් කරන මුදල නම් නාස්තියක් වෙන්නෙ නෑ සිකුරුයි!

මේ තියෙන්නෙ තවත් අනාගත බලාපොරොත්තු තියාගන්න පුළුවන් චිත්‍රපටි දෙකක්. එකක් නිනෝ ලයිව්. අනිත් එක  “How I wonder what you are”. මේ චිත්‍රපටි ‍දෙකේම පූර්ව ප්‍රචාරක පට මේකට එකතු කරන්නම්. ඒත් එක්කම තව දෙයක් කියන්න ඕනෙ. මේ චිත්‍රපටි අතරට කඩාගෙන පනින සුපර් සික්ස් චිත්‍රපටිය Total Disaster එකක් වෙයි කියල අනාවැකි කියන්න පුලුවන්. ඒ වගේ චිත්‍රපටි දැන් Out of Fashion. නිනෝ ලයිව් චිත්‍රපටියේ තාක්ෂණය පර්යේෂණාත්මක අත්දැකීමක් වෙයි. ඒ ඇරෙන්න ආරන්චි විදිහට නියෝ ලයිව් කියන්නෙ The Truman Show චිත්‍රපටියේ කොපියක්! කොහොම නමුත්, හිතපු ඉක්මනින් විදූ චිත්‍රපටිය සිනමා ශාලා වෙත නිකුත් නොවීම නම් දුකට කාරණයක්.

How I Wander What You Are

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=YNkH-vMWjLs]

Nino Live

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=tqdP7lgJDL0]

Super Six (The Total Disaster)


මට ජීවිතේ ගැන ගොඩක් දේවල් ලියන්න තියෙනව. ඒත් ලියන්න හිතෙන්නෙ නෑ. වෙනද වගේ නෙවෙයි. දැන් ජීවිතේ හරි සංකීර්ණයි. ඒ ඇති දැනට. 🙂

Categories
ජීවිතේ

අවුරුදු දෙකක බ්ලොග් කෙරුවාව

කාලයක්ම බ්ලොග් අවකාශයේ නිහඬව හිටියා නෙව. ඒත් දැන් නිහැඬියාවට තිත තියන්න ඕනෙ කාලෙ ඇවිත් කියලයි හිතෙන්නෙ. මං හිතන්නෙ මාස දෙක තුනකින් හරියට කෙටි කතාවක්වත් ‍ලිව්වේ නැති තරම්. ඉතින් ඔය ඉන්න එකේ ඒවත් ඉඩ තියෙන තියෙන විදිහට ලියන්න ඕනෙ. මාතෘකාවෙන් පිට යාම මගේ සිරිත නිසාම මුලින් කිව්වෙම මාතෘකාවට එච්චර අදාළ නැති දෙයක්.

බ්ලොග් අවකාශයේ නිහඬව ඉන්න තවත් හේතු වුනේ හෙන ගැහුව වගේ අන්තර්ජාල සම්බන්ධතාව බිඳවැටීමත්. ඒත් එක්කම බ්ලොග් අඩවිය බිම ඇදගෙන වැටීමත් හරි. ඔන්න ඒ ප්‍රශ්න ඉවරයක් වුනා කියමු‍කෝ. වර්ඩ්ප්‍රෙස් ඩොට් කොම් උඩ‍ට බ්ලොග් අඩවිය අරගෙන එද්දි, මට නිකමට වගේ හිතුන කවද්ද මුලින්ම බ්ලොග් එක ලියල තියෙන දවස කියල හොයල බලන්න. බැලින්නම් දෙදාස් අට අවුරුද්දෙ ජනවාරි 20. ඒක බ්ලොග් ලිපියක් නෙවෙයි. බ්ලොග් එක හදන මුල් කාලෙ නිකන් ‍විහිළුවට වගේ දාපු පොඩි සටහනක්. ඒ අර්ථයෙන් ගත්තම ඊට පහුවෙනිද ඕම් ශාන්ති ඕම් චිත්‍රපටිය ගැන ලියල තමයි මේ ලියවෙන සුදාරකගේ අන්තර්ජාල සටහන ලියවෙන්න පටන් අරගෙන තියෙන්නෙ.

මීට කලින් බ්ලොග්-ස්‍‍පොට් ඇතුළෙ මුලින්ම බ්ලොග් කෙරුවාව පටන්ගත්තත්. ඒක එතන තියාගෙන හිටියෙ නම් නැහැ. කෙලින්ම වර්ඩ්ප්‍රෙස් වලිනුයි වැඩේ පටන්අරගත්තෙ. ඉතින් එහෙම බලනකොටත්, ඕම් ශාන්ති ඕම් චිත්‍රපටියෙන් ලිවිල්ල ඇරඹුන දිනය 21වීමත්, මේ කියන හැම මාසෙම විසි එක්වෙනි දිනය ජීවිතයත් එක්ක මහ ගුප්ත විදිහට බැඳිල තියෙන නිසාත්. මමම බ්ලොග් අඩවියේ ආරම්භක දිනය විදිහට දෙදාස් අටේ ජනවාරි විසිඑක්වෙනි දිනය තීරණය කළා. ඒක තනිකර ඒකමතික ඒකාධිපති තීරණයක්!

එහෙම ගත්තාම 2010 ජනවාරි 21වෙනි දිනයට මේ බ්ලොග් අඩවියට අවුරුදු 2ක්. “සුදාරකගේ අන්තර්ජාල සටහන” කියන නම මේකට වැටුනෙ හිතාමතා නෙවෙයි. ඒක නිකම්ම ඔළුවට ආපු නමක් වෙන්න ඇති. කොහොමහරි මේ නම මේකට වැටෙන්න හේතුවක් වෙන්න ඇත්තෙ ඒ කාලෙ අන්තර්ජාලයේ තිබුන සීමිත සිංහල බ්ලොග් ප්‍රමාණයක් අතරින් නිතිපතා වගේ යාවත්කාල වුන, හැම වෙලාවෙම වගේ කියවපු “මලින්තගේ සටහන” වෙන්න ඕනෙ. “මලින්තගේ” නම කපල ඒකට “සුදාරක” දාලා, ඒ මැදට “අන්තර්ජාල” ඔබල තමයි බ්ලොග් අඩවියට නම හදාගත්තෙ. මට මතක විදිහට නම් වුනේ එහෙමයි. 🙂

ඒ කාලෙ මම පොඩි එකා. දැනුත් මහලොකු වෙනසක් නැහැ ඉතින් බැලුවම. තාමත් ඒ උස ඒ උසමයි, ඒ කොට ඒ කොටමයි! 😀 හැබැයි බ්ලොග් ලියන්න පටන්ගත්ත එකෙන් ජීව විද්‍යාත්මකව වෙන වැඩිවිය පැමිණීම ඉක්මවෙලා ගිහින් නියම විදිහට සිතිවිලි පරිණත කරගන්න ලැබුනෙ ‍මේ අවුරුදු දෙකක් වගේ සුලු කාලයක් ඇතුළත. ඒ කාලයේ බ්ලොග් ලිවීමත්, ඒකට එන ප්‍රතිචාරත්… ඒ වගේම අන්තර්ජාලය හරහා ඇසුරුකරන්න ලැබුන පුද්ගලයින් කිහිප දෙනෙක් නිසා හිතන විදිහ සෑහෙන්න මට්ටමකින් වෙනස් වුනා. ඒක අන්තර්ජාලයට පහසුවෙන් සිංහල එකතුවීම කියන කාරණය වෙන්න පුලුවන්. මම ඒකෙන් අදහස් කරේ, ‍කෙනෙක්ට තමන් හිතන භාෂා‍වෙන් වැඩකරන්න, අන්තර්ජාලයේ සැරිසරන්න වැඩිපුර අවස්ථාව ලැබුනොත් ඒකෙන් ලොකු ආකල්ප වෙනසක් කරන්න පුලුවනි. ඒක කෙලින්ම බලපාන්නෙ රටේ දියුණුවට. ඒකයි මොන මඩ ප්‍රචාර, දේශපාලනික, ‍අදේශපාලනික, වැඩිහිටි අන්තර්ගත අරව මේව තිබුනත් මේව බලෙන් වාරණය සහ පාලනය නොකර ඉන්න ඕනෙ. කුතුහලය තියෙනවානම් ඒවා සොයායෑමේ වරදක් දකින්න නැහැ. මේව වාරණය වුනොත් අපිට ඉතිරිවෙන්නෙ බබාලන්තයක් විතරයි. සමහරවිට මුකුත්ම ඉතිරිවෙන එකක් නැතිවෙන්නත් පුලුවන්!

ආයෙත් මාතෘකාව වෙනත් පැත්තකට හැරෙව්ව නෙව. ඒක මගේ හැටි.

මට කියන්න ඕනෙ වුනේ බ්ලොග් අවකාශය කෙනෙක්ව උපරිම වශයෙන් පරිණත කරනව. ඒ කියන්නෙ අපි හරිහැටි ප්‍රස්ථාරගත කිරීමක් කරොත් කෙනෙක් බ්ලොග් අවකාශයට ඇතුළත් වීමට පෙර හා පසු කියල. අහස උසට කඩාගෙන යන වර්ධන රේඛාවක් දකින්න ලැබෙයි. ඒක තමයි ඇත්ත.

ඉතින්‍ සුදාරකගේ අන්තර්ජාල සටහනට අවුරුදු දෙකයි. ඉස්සරහට පන කෙන්ද රැකුණොත් සහ 2012 ‍‍ලෝක විනාශය සිද්ධ නොවුනොත්, තව ඉස්සරහට ‍මොනවහරි ලියන්න ලැබෙයි. මතක තියාගන්න. මේ බ්ලොග් එකේ තියෙන්නෙ 100%ක්ම වල්-පල්. මුල ඉඳල අගට බැලුවොත් සමහර විට කියවපු දෙයක් ඇත්තෙ නෑ වගේ දැනෙන්නත් පුලුවනි. ඒක තමයි මේ ලිවිල්ලෙ හැටි.