Categories
Uncategorized

කැනඩා

මේ දවස්වල ඉන්නෙ කැනඩාවෙ.

NPP එකට ඡන්දෙ දාලා රට දාලා ගියා කියල නේද හිතුවෙ? නෑ නෑ ආයෙ ලංකාවට එනව. පොත් ප්‍රදර්ශනේට යන්නත් එපැයි.

ඉස්සර මට ඇත්තටම උවමනාවක් තිබුනෙ නෑ වෙන රටකට ජීවත් වෙන්න යන්න. ලංකාවෙ ෂේප් එකේ ඉන්න පුලුවන්නෙ කියලයි හිතුවෙ. ඒත් ඇත්තටම රටින් පිටට ගියාට පස්සෙ තේරෙනව ඇයි ලංකාවෙන් වෙනත් රටවලට ගියාට පස්සෙ මිනිස්සු ආයෙමත් ලංකාවෙ පදිංචියට එන්නෙ නැත්තෙ කියල. එහෙම ලංකාව​ට එන අය නැතුව නෙවෙයි. තමන්ගෙ නෑදැයො – දන්න කියන අය එක්ක ලංකාවෙ ඉන්න එක දරුවගෙ හොඳ වෙයි කියල ඕස්ට්‍රේලියාවෙ ඉඳල ලංකාවට ආපු පවුලකට 2019 පාස්කු ප්‍රහාරයේදි වුනේ මොකක්ද කියල මේක කියවන සමහර දෙනෙකුට මතක ඇති.

කැනඩාව ඇත්තටම හොඳ රටක්. එහාපැත්තෙ තියෙන ඇමරිකාව තරම් අප්සට් නෑ. එලියට බැහැල ඇවිද්දොත් විවිධාකාර ජාතීන්වලට අයිති මිනිස්සු ඉන්නවා. ඒක මරු. කැනඩාව තාමත් සංක්‍රමණිකයන්ට හිතවත් රටක්. ඒ වුනාට ඇමරිකාව, එක්සත් රාජධානිය, ඕස්ට්‍රේලියාව වටේ රටවල්වලනං සංක්‍රමණිකයන්ට හඬක් නැගෙමින් තියෙන තත්වයක් තමයි තියෙන්නෙ.

දැං මේ ලියන්නෙ වික්ටෝරියා වල ඉඳගෙන. මට බැන්ෆ්, ටොරොන්ටෝ පැතිවලත් ඇවිදින්න ලැබුනා. බැන්ෆ් පැත්තෙ ඇවිදිද්දි තේරුන දෙයක් තමයි ​මෙහේ රජය – මිනිස්සු සෑහෙන්න උත්සාහ කරනව පරිසරය – පරිසරයටම ආවේණික – ලස්සනෙන්ම තියාගන්න. ඒ වගේම මේ බිම් වල මුල් අයිතිකාරයන්ටත් ලොකු ගෞරවයක් දෙන්න උත්සාහ කරනවා. මේ රට තාම බ්‍රිතාන්‍ය කිරීටයට යටත්. ඒ වුනාට ඒක මෙහේ ඉන්න අයට ලොකු ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි.

කැනඩාවෙ පාන් කෑවට පස්සෙ තමයි මට තේරුනේ ප්‍රංශෙ මාරි ඇන්ටොනට් බිසව “පාං නැත්තං ​කේක් කාපිය” කියල කිව්වෙ ඇයි කියල. ලංකාවෙ සාමාන්‍යයෙන් ගන්න තියෙන පාං වලට වඩා මෙහේ පාං කේක් වගේම මෘදු සහ අලුත්. පැනි රසක් නං නෑ.

ලංකාවට කැනඩාව වගේ වෙන්න ඕනෙ නෑ. ලංකාව කියන්නෙ ලංකාව. ඒ වුනාට මං හිතනවා ලංකාව කැනඩාව වගේ

  • මිනිස්සුන්ගෙ විවිධත්වයට ගරු කරන
  • ආහාර වල ගුණාත්මකභාවය රැකගන්න නීති තියෙන, ඒ නීති ක්‍රියාත්මක කරන
  • පාරෙ පිළිවෙලකට යන්න පුලුවන්

රටක් වෙනවන​ං ඒක හිට්ලර්​ල වගේ නායකයොන්ට බලෙන් මිනිස්සුන්ව හික්මවල කරවන්න පුලුවන් දෙයක් නෙවෙයි. ඒක කරන්න පුලුවන් ලංකාවෙ මිනිස්සුන්ටම තමයි.

ගිහින් එන්නං!

Categories
Uncategorized

ඔන්න අපි ආයෙමත් අත් පටලගෙන.

ඔන්න අපි ආයෙමත් අත් පටලගෙන.

කැම්පස් එකේ නිවාඩු දීල හුඟක් කල්. තරුණ විප්ලවේට ආණ්ඩුව එළව එළව පහර දුන්නට පස්සෙ විප්ලවකාරයෝ හැමදෙනාම වගේ පාරවල් අයිනෙ මැරිල වැටිල තමයි උන්නෙ. අන්තිම වසරෙ ඉගෙනගන්න හිටිය සෑහෙන්න දෙනෙක් මැරිල හිටපු නිසා ඒකෙන් හිස්වුන තැන්වලට ප්‍රයිවෙට් කැම්පස් වල ඩිප්ලෝමා එක තියෙන අයව අමතර ගාණක් අය කරල ඇතුළත් කරගත්තා. පාරවල්වල වැටුන ලේ උඩින් ආයෙමත් තාර දාලා පාරවල් අලුත් කරා. පදික වේදිකාවල් නවීකරණය කරා. ශිෂ්‍ය නායකයා වෙනුවෙන් ඉදිකෙරුණ පිළිරුව අයින් කරල බස් හෝල්ට් එකක් දැම්මා. ඊට එහාපැත්තෙ තමයි කැසිනෝ එක.

ඔන්න අපි ආයෙමත් අත් පටලගෙන.

මෙතන තමයි විජේ මැරිල උන්නේ. මම ඈට පෙන්නුවා. මනුස්සය ඔයාට කැමැත්තෙන් හිටියෙ. විජේ මැරුණ එකෙන් මට හිටිය එක තරගකාරයෙන් අඩුවුනා. මම ඈට දුකෙන් කිව්වා. විජේ ගමෙන් ආපු කොල්ලෙක්. කැම්පස් එකේ වෙසක් නාට්ටි ලිව්වෙ මනුස්සයා තමයි. හඳ පායපු දවසක හඳ එළිය මැද්දෙ පාර්ලිමේන්තුවට බෝම්බ ගහන කතාවක් තිබ්බ වෙසක් නාට්‍යය ප්‍රදර්ශනයෙන් හැම කැම්පස් ශිෂ්‍යයෙක්ගෙම ලේ රත් වුනා. වහාම කැම්පස් නිවාඩු දුන්නා. විප්ලවය පටන්ගත්තා.

බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුකාරයාගේ ගෙදරට පැනපු සහෝදරවරු “අධිරාජ්‍යවාදීන් රටෙන් පළවාහරිව්” කිය කිය හතරවටේට වෙඩි තිබ්බා. ආණ්ඩුකාරයාගේ බිරිඳගේ රත්‍රං බඩු බ්ලැක් මාර්කට් එකේ විකුණලා හොයාගත්ත සල්ලි වලින් තමයි තුවක්කු අරගත්තෙ. ආණ්ඩුකාරයාගේ දුව, සහෝදරවරු හතරදෙනෙක් අතින් දූෂණය වුනා. දූෂණය කළා. ඒක නවත්තන්න උත්සාහ කරපු විජේට සහෝදරු වෙඩි තිබ්බෙ “විප්ලවය පාවා දෙන්න එපා” කියමිනුයි.

මම විප්ලවේට සම්බන්ද නොවුනෙ මම හිටියෙ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයක නිසා. ඒ දවස්වල අපේ විභාගෙ. විභාගෙත් එක්ක විප්ලවේ එකට කරන්න අමාරුයි. කොහොමහරි මට ෆ්‍රස්ට් ක්ලාස් එකකට ඕනෙ GPA එක තිබුනා.

ඔන්න ආයෙමත් අත් පටලගෙන.

“කොහෙද යන්නෙ?”
“ඇයි? තමුසෙට මොකටද එක?”
“පේන්නෙ නැද්ද බෝර්ඩ් එක? මේක ලවර්ස් හයි වේ එක”

“යකෝ මාර වැඩක්නෙ”
“තරහ ගන්න එපා විජේ. ඔන්න ඕක ගෙවල අපි යමු”

මම ටිකට් එකට 2500ක් ගෙවල ආයෙමත් ඇගේ අත පටලගත්තා.