Categories
විවිධ

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු

සබඳ, අපි කඳු නොවෙමු…
උනුන්… පරයා නැගෙන.
සුනිල දිය දහර වෙමු…
එකම… ගඟකට වැටෙන. 🙂

සබඳ, අපි කඳු නොවෙමු.
උනුන්… පරයා නැගෙන…
සුනිල දිය දහර වෙමු…
එකම… ගඟකට වැටෙන..

වියරු ගිනි දැල් නොවෙමු
වනය අවුලා තබන
සිහිල දෙන වැස්ස වෙමු
දැවෙන කැළයට වසින

සබඳ, අපි කඳු නොවෙමු.
උනුන්… පරයා නැගෙන…
සුනිල දිය දහර වෙමු…
එකම… ගඟකට වැටෙන..

නපුරු හීනය නොවෙමු
ළමුන් නිදි සුව බිඳින
සොඳුරු අඬහැරය වෙමු
දනන් නින්දෙන් මුදන!!!

සබඳ, අපි කඳු නොවෙමු.
උනුන්… පරයා නැගෙන…
සුනිල දිය දහර වෙමු…
එකම… ගඟකට වැටෙන..

සබඳ, අපි කඳු නොවෙමු.
උනුන්… පරයා නැගෙන…
සුනිල දිය දහර වෙමු…
එකම… ගඟකට වැටෙන..

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=2LuKaQkpM_M][/youtube]

මේ සින්දුව බොහොම රෝමාන්තික විදිහට ලංකාවෙ දේශපාලන වේදිකා වල  මිනිස්සු ගොනාට අන්දන්න භාවිතා කරපු එකක්. ඒත් ගොනාට ඇඳගන්න තරම්ම ඒ සින්දුව මාර ලස්සනයි සහ අර්ථවත්.

මට සින්දුවේ දේශපාලනය ගැන කතා කරන්න ඕනේ  නැහැ. මට කතා කරන්න ඕනෙ සින්දුව ගැන විතරයි. ඒ අස්සෙ මගේ දේශපාලනය එලියට එන්න පුලුවන්. එතකොට සොරි.
සින්දුව කියන්නෙ ගුණදාස කපුගේ.  සින්දුව ලියන්නේ දර්ශන මේදිස්. දර්ශන මේදිස්ගෙ එකම ගී පද රචනය මේක කියලත් මම අහල තියෙනවා. සින්දුව ගැන Google සෙවීම් අතරෙන් ලැබුන බූන්දි වෙබ් අඩවියෙන් තියෙන දර්ශන මේදිස්ගේ කෙටි සටහනකින්ම මම කලින් කී කාරණාව ඔප්පු වෙනවා.

මෙම කවිය ඇසුරෙන් සකස් කොට, ගායක ගුණදාස කපුගේ ගයන ගීතය නිසි මාතෘකාව යටතේ ඉදිරිපත් නොවීම ගැන මම කම්පා වෙමි
-කතෘ

http://www.boondi.lk/CTRLPannel/BoondiArticles.php?ArtID=985

අපේ තරුණ පරම්පරාව ඉදිරියේ හිටිය දැවැන්ත ප්‍රතිරූප සියල්ල අපිව දාලා යන්න ගිහින් වැඩි කාලයක් නෙවෙයි. ගුණදාස කපුගේ, හෙන්රි ජයසේන, ප්‍රේමසිරි කේමදාස ඒ අතරින් ටික දෙනෙක්. ඉතින් අපිට වෙනත් රටවල දැවැන්ත ප්‍රතිරූප හොයාගෙන යන්න වෙලා. ඉතින් ඒකට මේ සිංහල බෞද්ධ සහෝදරවරු අපිට කලු සුද්දෝ, නයිට්ක්ලබ් බෞද්ධයෝ කියල කොන් කරනවා. මම පුද්ගලිකව ඒ කොන් කිරීමට කැමතියි.
එහෙව් මොහොතක ලාංකීය සමාජය ඉදිරියේ මහා ප්‍රතිරූප වෙලා ඉන්නෙ දේශපාලන වෘත්තියේ නියැලී සිටින්නන් සහ මෙලෝ රහකට නැති නලු නිලියන්. අන්තිමට අපිට අපිව නියෝජනය කරන ඇඟ විකුණන වේසාවන්ට ඡන්දය ප්‍රකාශ කරන්න වෙලා.

මේක හරි විහිලුවක්. අපිට අලුත් සමාජයක් ඕනෙ. ඒ සමාජය ඉහත කී ගීයෙන් නිරූපනය වෙන සමාජය වෙන්න ඕනෙ. ධනපති ක්‍රමය ඇතුළෙ තමන් කැමති මඟුලක් සඳහා තරඟ වැදුනට කමක් නෑ. ඒ තරග වඳින අතරෙ මනුස්සකම අමතක කරන්න එපා. මුස්ලිම් මූලධර්මවාදීන්ට රට ආක්‍රමණය කරන්න නොදෙනවා වගේම ඔවුන්ගෙ ව්‍යාපාර වලට ගරු කරන්න පුරුද්ද තියෙන්න ඕනෙ. ශ්‍රී ලංකාවෙ උපත ලද පුරවැසියෙක් නම් කලු සුදු හෝ ලේ වර්ගයේ බේදයකින් තොරව අනිත් එකා එක්ක මූන බලල හිනාවෙලා කතා කරන්න ඉඩක් තියෙන්න ඕනෙ. එහෙම නැත්තන් ඔයාට ලංකාවෙ නෙවෙයි ලෝකෙ කොහෙවත් පය ගහන්න තියෙන අයිතියට ඔයා කරන්නෙ පට්ට නින්දාවක්. නිග්‍රහයක්.

Categories
විවිධ

ප්‍රේම පාරමිතාව.

මේක මේ මම ලියපු එකක් නොවෙයි. මටම කියල දෙයක් ලියාගන්න බැරි නිසා උපුටා ගත්තා පද පේළියක්. පොත බත්තලංගුණ්ඩුව. පොත ලියන්නේ මංජුල වෙඩිවර්ධන.
පොතේ කතාවේ හැටියට ලියන්නා මේ පද පේළි උපුටාගන්නේ බයිබලයෙන්. බයිබලය කියවලා නැති නිසා සහ කතාවට අකුරු පැටලිලා තියෙන එළිසමයෙන් පද එළියට ගලවාගන්න බැරි නිසා මට හිතාගන්න බැරි මේ පද පේළි ඇත්තටම බයිබලයේ තියෙන ඒවාද නැතිනම් මංජුල වෙඩිවර්ධනගේ හිතෙන් ලියවුනාද කියලයි.

උපුටාගැනීම ඇරඹේ…

ප්‍රේම පාරමිතාව
මා මිනිසුන්ගෙන් ද, දේව දූතයන්ගේද,
භාෂා වලින් කතා කරතත්
ප්‍රේමය මට නැත්නම්
මම ගෝෂා කරන ඝණ්ඨාරයකට හෝ,
කටුක රාවය දෙන
කයිතාලමකට හෝ සමාන වෙමි.
දිවැසි වැකි දෙසීම වරම මට තිබුණත්
සියලු අභිරහස් ගැන අවබෝධයක් ද
සකල ඥානයද මට ඇතත්
කඳු සෙලවීමට තරම් බලවත් විශ්වාසයක් මට තිබුණත්
ප්‍රේමය මට නැත්නම්
මම හිස් තැනැත්තෙක්මි.

දන් දීම සඳහා මා සතු සියල්ල වෙන් කළත්,
මගේ සිරුර ගිනි පූජාවක් සඳහා බිලි දුන්නත්
ප්‍රේමය මට නැත්නම්
මට කිසි පලක් නැත.
ප්‍රේමය, ඉවසිලිවන්තය; කරුණාවන්තය;
ප්‍රේමය ඊර්ෂ්‍යාව වන්නේ නැත.
පාරට්ටු කරගන්නේ නැත.
උඩඟුවන්නේ නැත.
ප්‍රේමය, අවිනීත නොවේ.
ආත්මාර්තකාමී නොවේ.
හනික නොකිපේ.
නපුර සිතේ ධාරණය කර නොගයි.
ප්‍රේමය, අනුන්ගේ වරද ගැන ප්‍රීති නොවේ.
හරි දේ ගැන ප්‍රීති වේ.
ප්‍රේමය, සියල්ල උසුලයි.
ප්‍රේමයෙහි, විශ්වාසයට ඉමක් නැත.
බලාපොරොත්තුවට නිමක් නැත.
ඉවසීමට අගක් නැත.
ප්‍රේමය සදාතනියකය.
දිවැසි වැකි වුවද පහව යන්නේ ය.
විවිධ ශබ්ද දෙසුම් වුවද නිම වන්නේ ය.
ඥානයද නැතිවන්නේ ය.
මන්ද අපේ ඥානය අසම්පූර්ණය.
දිවැසි වැකි දෙසීම ද අසම්පූර්ණවය.
සම්පූර්ණ දේ පැමිණි විට
අසම්පූර්ණ දේ පහව යන්නේ ය.

ඇදහිල්ල, බලාපොරොත්තුව හා ප්‍රේමය සදහටම පවතින ධර්මතා තුනකි. මෙයින් ශ්‍රේෂ්ඨතම වන්නේ ප්‍රේමයයි.

උපුටාගැනීම අවසන් වේ.

සෑහෙන දවසකට කලින් කියවීම පටන්ගත්ත බත්තලංගුණ්ඩුව ඉවරවුනේ අද උදේ. ලැබ් රිපෝර්ට්, ව්‍යාපෘති මැද ගෙවෙන ජීවිතේ ඒකාකාරී නෑ. ඒත් මොකක්ද ඩිප්‍රෙස් ගතියක් තියෙනවා.

ඇයි දන්නෑ. වෙලාකට මැරෙන්න හිතෙනවා. 😛