Categories
දේශපාලනික

දේශපාලනයේ සදාකාලික මිතුරන්ද, සදාකාලික සතුරන්ද නැත | Conspiracy Theory and Game of Pawns

පසුගිය ආණ්ඩුව ජාත්‍යන්තරයෙන් සහ රටේ පොදු ජනතාවගෙන් අපකීර්තියට පත්වෙමින් සිටියදී හිටපු ජනාධිපති රාජපක්ෂ අපූරු තීන්දුවක් ගන්නා ලදී. ඒ, වසර දෙකකට පෙර ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවීමයි.

අවශ්‍යතාව වූයේ ජනමතය පරීක්ෂාකර බැලීම සහ හදීසියේ හෝ ජනමතය වෙනස් වී ඇතිනම් එයින් උපරිම ප්‍රයෝජන ගැනීමයි.

පැවති තත්වය අනුව ලංකාව දරුණු මූල්‍ය අර්බුධයක වූ අතර, තව දුරටත් ජාත්‍යන්තර ණය ගැනීමට නොහැකි තත්වයට ආණ්ඩුව පත්ව සිටියේය. ඒ අතර යුරෝපයෙන් එල්ලවන මානව හිමිකම් චෝදනා උත්සන්න වෙමින් පැවතින. එමෙන්ම මූල්‍ය අර්බුධයෙන් ගැලවීමට අවශ්‍ය ආර්ථික ව්‍යාපෘති (පෝට් සිටි, කැසිනෝ, රෙඩ් ලයිට් සෝන්) ඇති කිරීම සඳහා සිංහල බෞද්ධ බලවේග සහය නොදක්වන තැනකට පැමිණ තිබිණ.

මේ සඳහා අවශ්‍ය වේලාව ලබාගැනීමට ජනාධිපතිවරණයෙන් අවස්ථාව ලැබුණ අතර හදිසි ආණ්ඩු පෙරළියෙන් පසු ජාත්‍යන්තරයෙන් මද අස්වැසිල්ලක් ලැබුණි. සංවර්ධන කටයුතු වලට වඩා ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා තර කරගැනීමට වර්තමාන ආණ්ඩුව දරණු ලැබූ ප්‍රයත්නය එය පැහැදිලි කරයි.

මේ සමය තුළ ඇල්ලූ හොරෙක්ද නැත, චෝදනා පමණි. දහනව වෙනි සංශෝධනයෙන් විධායකය අහෝසිවන්නේ නැත. අලුත් ඡන්ද ක්‍රමයක් සඳහා දින සියය කල් මදි ය.

*පවතිනා මූල්‍ය අර්බුදයේ ස්වභාවය පසුගිය රාජ්‍ය වියදම් පියවා ගැනීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කරගැනීමට උත්සාහ කළ පනතෙන් අවබෝධ කරගත හැක.*

අවසානයේ “මහින්ද නැතුව බෑ” මතය තහවුරු වන අතර ඔහු ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයෙනේ අනෙකුත් සුළු පක්ෂ වල සහයෝගය නොමැතිව තරග කර අගමැති ධූරය ලබාගනු ඇත. එවිට සියල්ලට විරුද්ධවන සුළු පක්ෂ වල අවම බලපෑම යටතේ මේ වන විට රටට අත්‍යවශ්‍ය ව්‍යාපෘති ආරම්භකිරීමට හැකිවනු ඇත.

අප කැමති වූවත් අකමැති වූවත් ඉතා ඉක්මනින් කැසිනෝ සහ අනෙකුත් මෙගා ඩීල් ඇතිකරගැනීමට නොහැකි වුනොත් ආණ්ඩුවට දරුණු අයවැය හිඟයකට මුහුණදීමට සිදුවනු ඇත.

මේ ක්‍රියාදාමයේ රනිිල් වික්‍රමසිංහ ඉතාමත් වැදගත් භූමිකාවක් රඟදක්වා ඇත. පෝට් සිටි, කැසිනෝ වැනි ව්‍යාපෘති කිසි දිනෙක එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්තිවලට පරිභාහිර ඒවා නොවේ. ඡන්දයෙන් පසු පෝට් සිටි ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ ඔහුගේ මතයේ වෙනස එයින් පෙන්වයි. මෙය නරක තත්වයක් නොවේ. නමුත් පසුගිය ඡන්දයේදී ඔබේ ජන මතය දේශපාලකයින් විසින් පාවා දුන්නායැයි සිතෙන්නේනම් වහා හිත හදාගත යුතු කාලය එළඹ ඇත.

Categories
දේශපාලනික මතවාද සමාජ ගැටලු

මිනිස්සුන්ට තියෙන්නෙ අධ්‍යාපනය රැකගැනීමට වඩා මුදල් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක්.

මේ දිනවල නිදහස් අධ්‍යාපනය ආරක්ෂා කරගැනීම සහ දේශිය දළ ජාතික නිශ්පාදන වියදමෙන් සියයට හයක ප්‍රමාණයක් නිදහස් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් වෙන් කරන ලෙස ඉල්ලා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙන් දියත් කරන රැළි මාලාව හරිම ජනප්‍රියයි. කොහොම නමුත් ඔවුන් බොහෝ පිරිසකට ඒත්තු ගැන්වීමට සමත් වෙලා තියෙනවා නිදහස් අධ්‍යාපනය පවතින අවදානම් තත්වය.

නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන කොතරම් මිනිස්සුන්ට ඒත්තු ගන්වලා තියෙනවාද කිව්වොත්, දැන් බොහෝ දෙනෙක් හිතන්නේ නොමිලේ අධ්‍යාපනය ලබා ගැනීමට ඇති අයිතිය නිදහස් අධ්‍යාපනය කියලා. ඇත්තම කතාව ඒක නෙවෙයි. නිදහස් අධ්‍යාපනය කියන්නේ තමන්ගේ නිදහස් තෝරාගැනීමට යටත්ව රිසිසේ අධ්‍යාපනය ලැබීමේ අයිතිවාසිකම. එහෙම බැලුවොත් ලංකාවට නිදහස් අධ්‍යපනය අහිමි වෙලා තියෙන්නනෙ සෑහෙන්න අවුරුදු ගාණකට කලින්.

පවතින ක්‍රමය යටතේ බොහෝ කාලයකට ඉහතදී යල් පැන ගිය නිදහස් අධ්‍යාපනය බොහෝ ගැටලු රැසක් වර්තමානයේ ඉතිරි කර තිබෙනවා. වෛද්‍යවරු වේවා ඉංජිනේරුවරු වේවා ඔවුන්ද සැලකෙන්නෙ කම්කරු මට්ටමෙන්. ඔවුන්ට වඩා අධ්‍යාපන සුදුසුකමින් අඩු මට්ටමේ දේශපාලකයින් ඉතා ඉහළ පහසුකම් සහ වැටුප් ලබාගන්නවා (සරල උදාහරණයක්) මෙවැනි වැටුප් විෂමතාවක් සහ සමාජ තලවල සැලකිය යුතු විකෘතියක් ඇතිවෙලා තියෙන්නෙ මේ යල් පැන ගිය නිදහස් අධ්‍යාපනය නිසා. ඉතින් ක්‍රමය වෙනස් කිරීමටැයි සටන් වදින අය පවතින ක්‍රමයම පෝෂණය කරන අධ්‍යාපන ක්‍රමය රැකගැනීමට සටන් වදින්නේ ඇයි?

එහෙමනම් සියයට හයක් ඉල්ලනවා වෙනුවට නව අධ්‍යාපන ක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණයක් ඉල්ලා සටන් වැදීම වඩාත් හොඳයි නේද?

විශ්ව විද්‍යාල කථිකාර්යවරුන්ගේ වැටුප් වැඩිකිරීමට ඉල්ලීම අතිශයින්ම සාධාරණ ඉල්ලීමක්. මේ සටන ඇතුළෙ කුමන දේශපාලනයක් තිබුනත් විශ්ව විද්‍යාල කථිකාචාර්යවරයෙක්ගේ වැටුපට සෑහෙන්න ඉහළ ප්‍රමිතියක් හිමිවිය යුතුයි. මේ කොහොමවුනත් සුලුතරයක් වෙන ඉංජිනේරු හා තොරතුරු තාක්ෂණ පීඪ වලින් හැර අනෙකුත් විශ්ව විද්‍යාල වලින් රටේ දියුණුවට අදාළව මොනවද වෙලා තියෙන්නෙ? විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුළත් වෙන දවසෙ ඉඳල ආණ්ඩුව පෙරළන්න උත්සාහ කරනවා ඇරෙන්න? ඒවත් සාර්ථක වුනානම් කමක් නෑ. මේ පාරවත් සාර්ථක වෙයිද?

මෙතන තියෙන්නෙ සරලව මුදල් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක්. නිදහස් අධ්‍යාපනය අතිශයින් වැදගත්. නමුත් නිදහස් අධ්‍යාපනය පැවතුනු කාල සීමාවේදී මෙතරම් බණ කියන, සාක්ෂරතාවෙන් සංතෘප්ත වුන රටේ මිනිස්සුන්ගෙ දූපත් මානසිකත්වය වෙනස් කරන්න අපට තවමත් බැරි වෙලා නේද?

සියයට හයක් ඉල්ලනවා වෙනුවට නව අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණයක්, ක්‍රමවේදයක් වෙනුවෙන් සටන් වදින්න. ඒ වෙනුවෙන් ක්‍රියාකරන්න.