අසාමාන්‍ය කුමුදු

Mr. Kumudu is one of the strangest people I have met. I knew him for several years and almost all details in the above article written by an anonymous author are true according to my knowledge.

I have seen Kumudu as a great teacher and a person who believed and nurtured a philosophy of his own. He was also an astrologer, he knew a great deal of Buddhism and Sinhala literature which he used constructively when teaching. As the above article says he became a monk in early 90s and if I recall correctly he had been a monk for 3 years (according to him he returned from there due to deteriorating health conditions). He suffered from multiple illnesses such as arthritis, wheeze and epilepsy since his childhood. Mr. Kumudu was unmarried and according to him it was due to a failed romantic affair with a girl hailing from Kandy (an incident that took place in early 80s when he was at digitronics which was founded by him). I will remember him as a great guru, a visionary and a man with a philosophy of his own who had changed many lives in a positive way.

For some reason few people in the blog space try to distort the reality of this man’s life. I do not regret as this is the human nature. Some of them might be jealous of his sudden popularity and stardom after death, some might be looking for vengeance and some would simply suspect. I have no idea about his sexual preferences but Mr. Kumudu I knew was a disciplined guru who never exploited his students.

කුමුදුලාල් පින්ටෝ මහතා ගැන මා දන්නා ඇබිත්ත මීට එක් කරන්න හිතුනා.

මේ නම මා මුල් වර කියෙව්වේ අසූවේ දශකයේ මුල වෙන්න ඕනැ. ඒ යුගයේ නවයුගයට හා වරින් වර නිකුත් වූ පරිගණක සඟරා කිහිපයකට ඔහු ලියූ ලිපි කියෙව්වා මතකයි. මුලින්ම පරිගණකයක් යනු කුමක්දැයි මා අවබෝධ කර ගත්තේ එබඳු ලිපි හරහා. ඒ මා හතේ අටේ ඉන්නා කාලෙ.

පසුව මා ‘විජය පරිගණක’ සඟරාව සංස්කරණය කරන කාලෙ මහාචාර්ය සමරනායක මහතා “මේ අපේ යාළුවෙක් ලියපු ලිපියක්. පුළුවන්නම් පළ කරන්න” කියා කුමුදුලාල් පින්ටෝ මහතා ලියූ ලිපියක් මා අතට පත් කළා. මා එය පළ කළ මුත් ලිපිය මොකද්ද කියා මතකයක් නැහැ.

මෑත අතීතයෙදි ලැබෙන වෙලාව අනුව ඔහුගේ වියුණට ඉඳහිට ගොඩ වැදුනත් අප අතර ඇති සමානාත්මතාවය වටහා ගත්තෙ ඔහු මැයි 26 වැනිදා ‘ගුරුවරයකුගේ සතුට’ නමින් කළ වියුණු ලිපිය කියවා. එහි ඔහු සඳහන් කරනවා තමන්ට හතරෙ පන්තියෙදි ඉගැන්නු ‘තෙන්නකෝන් මැඩම්’ ගැන.

මටත් තෙන්නකෝන් මැඩම් කෙනක් බුද්ධ ධර්මය හා සමාජ අධ්‍යයනය ඉගැන්නුවා හයේ පන්තියෙදි. ඒ 1979දි. ඒ ඇගේ ගුරු දිවියේ අවසන් වසර. ඊළඟ අවුරුද්දෙ ඇය විශ්‍රාම ගියා. මේ ඇය වෙන්න බැහැ කියා මා හිතුවා කාල සීමාව දිගු නිසා. එක තෙන්නකෝන් මැඩම්ද ලංකාවෙ ඉන්නෙ?

මා වැරදි බව පින්තු පෙන්නා දෙන්නේ මැයි 30දා ලියන ‘ආයෙත් තෙන්නකෝන් මැඩම් හමුවෙන්නට ගිය කතාව’ නම් වියුණු ලිපියෙන්. එහි ඔහු මෙසේ කියනවා.

“…මේ ළඟදි කතා වුණා තෙන්නකෝන් මැඩම් බලන්න යන්න. මේ මැඩම් තමයි මගෙ හතරෙ පන්තියෙ ටීචර්. ටීචර් අපි අඳුන ගත්ත. ටීචර්ට දැන් වයස 91යි. හොඳට කතා කරනව. ඇවිදිනව. පේනව. අපි දෙන්න එක්ක පැය ගණනක් කතා කර කර හිටිය. තෙන්නකෝන් මැඩම් කෝට්ටෙ රජ මහා විහාර කුළඟන සමිතියටත් බැඳිල. වයසට අනුව නෙවෙයි වැඩ. යුද්දෙන් බැට කෑ ගම්මානවලට ගිය කතාවල්, ඒ දරුවන්ට පොත් බෙදූ හැටි, අත් පා අහිමි වූ අපේ හමුදා සෙබළුන්ට කෘතිම පා දීපු හැටි. මේවා රහ කර කර අපිත් එක්ක කිව්වා. මේවා ඇහෙනකොටයි මට හිතුනෙ මං ඉස්කෝලෙටත් රටටත් කළ වැඩ මදිය කියන එක…”

පසුව මා දැන ගත්තේ මට ඉගැන්වූ සුරියාරච්චි මැඩම් ඇතුළු තවත් ගුරු මෑණිවරුන් කිහිපදෙනකුම ඔහුටද උගන්වා ඇති බව. ඔහුවන් කෙනකුට ඉගැන්නු ගුරු මව්වරුන් පියවරුන් කිහිපදෙනකුගෙන්ම ඉගෙන ගන්නට ලැබීම මට විශාල ගෞරවයක්.

කුමුදුලාල් පින්ටෝ මහතාට නිවන් සැප ලැබේවා!