සෑහෙන්න කාලයක ඉඳල ලියන්න කියල හිතාගෙන තිබුන මාතෘකාවක් තමයි මේ ආදරය. සංවේදී මාතෘකාවක්. ‍දේශපාලනයට නෙවෙයි. හදවතට සංවේදී මාතෘකාවක්.

සෑහෙන්න කාලයට ඉඳල මම බස් එකේ යනව. දවසෙන් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් ජීවත් වෙන්නෙ බස් එක ඇතුළෙ කිව්වොත් ඒක අතිශ‍යෝක්තියක් නෙවෙයි. ඒ අතින් හදවතට සංවේදීම වාහනය බස් එක. ලොකු වෙලා ලොකු රස්සාවක් කරල පුතේ කාර් එකක්, වෑන් එකක් ගනිං කියල අම්මල කිව්වට, මට නං හිතෙන්නෙම බස් එකක් ගන්න!

සිරාවට!

ආදරය මාතෘකාවට බස් එක ඈදල ගත්තෙ වි‍ශේෂ හේතුවක් නිසා. බස් එකේ කොනකට වෙලා කිසිම බරක් පතළක් හෑල්ලුවක් නැතුව කරට අත දාගෙන ආදරය කරන පෙම්වත්තු. සමහර වෙලාවට බස් එක නැවැත්තුව ගමන්ම බස් එකේ පිටිපස්සෙ සීට් එක අයිනට වෙලා කරට අතදාගෙන කතා කරල, ඊට පස්සෙ බස් එක පිටත් වෙන්න මොහොතකට කලින් එන්ජිම ගැහෙන්න පටන්ගත්තාම බස් එකෙන් බැහැල. ඊට ළඟින් ගාල් කරල තියෙන බස් එකට නගින සංචාරක පෙම්වත්තු.

මුලින්ම ප්‍රේම කරන හැටි දැක්කෙ පාරේ. ෆිල්ම් වල ප්‍රේම කරනවා දැකල තියෙනවා කියන එක වෙනම කතාවක්. ඒ වුනාට මේක තමයි රියැලිටිය. අපි දකින ප්‍රේම කරන තාත්වික ආකාරය.

හ්ම්…

ආදරය කියන්නෙ පුදුමාකාර දෙයක්. ආදරය කියන දේ ගැන හොයල බලන්න මොනතරම් උවමනාව තිබ්බත්, විකීපීඩියාවෙ “Love” කියල සර්ච් කරත්. අපි අපිම දකින ආදරය අපිටම සාපේක්ෂව වෙනස්. මම දැකල තියෙනවා සමහර අය තමන්ට ආදරය කෙනෙක් නැතිව හූල්ල හූල්ල ඉන්න හැටි. ඒත් සමහර විට ඒ අයට ආදරය කරන අය ගොඩක් ‍දෙනෙක් ඉන්න පුළුවන්. සමහර විට ‍මේ අත ළඟම! ඒත් ප්‍රශ්නය…

අපිට ඒ ආදරය නොදැනෙන එකයි.

ඇත්ත කතාව,

අපි ආදරය කරන අය අපිට ආදරේ නෑ
අපිට ආදරය කරන අයට අපි ආදරේ නෑ

‍මේක සමහර දෙනෙක්ට ඇත්තක්. සමහර දෙනෙක්ට බොරුවක්. ඒ කියන්නෙ ඇත්ත-බොරුවක්.

තමන් ආදරය කරන ගෑනු ළමය පිරිමි ළමයෙකු ගැන කියද්දි (හෝ පිරිමි ළමය ගෑනු ළමයෙකු ගැන කියද්දී) ඒක අහගෙන ඉන්න කෙනාගෙ හිතට දැනෙන්නෙ මහ විකාර හැඟීමක්. බොරු කියන්න අවශ්‍ය නැහැ. මට ඒක දැනිල තියෙනව. ඒක ඇතිවෙන්නෙ මොකක් නිසාද කියල හිතාගන්න බැරිතරම්. සමහරවිට ඒක ආත්මාර්ථකාමය වෙන්නත් වෙන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නෙ තමන්ගෙ ආදරවන්තිය (හෝ ආදරවන්තයා) වෙ‍න කෙනෙක් ගැන වර්ණනා කරන්නෙ ඇයි. මේ “මම” ඉන්නවා කියල හිතෙන ආත්මාර්ථකාමී සිතිවිල්ල. ප්‍රේමවන්තයෝ කියන්නෙ ජීවිත දෙකක්. දෙන්නටම කියල තමන්ගෙ කියල නිදහසක් තියෙනව. ඉතින් එහෙම එකේ… ඇයි, තමන් කැමති කෙනෙක්ව වර්ණනා කරන්න තමන්ට බැරි?

පුදුමයි.

සමහර විට. ආදරය කියන්නෙ පරාර්ථකාමය. අනිත් කෙනාගෙ සතුට වෙනුවෙන් තමන්ගෙ හැඟීම්, සිතිවිලි, වචන හිරකරගෙන ඉන්න එක. තමන් දන්නවා තමන් කියන මේ දේ නිසා මෙහෙම හිත් රිදීමක් ඇතිවෙන්න පුලුවන් කියල. ඉතින් ඒක නිසා අනිත් කෙනාගෙ සතුට වෙනුවෙන් තමන්ගෙ සිතිවිලි අරපරිස්සමෙන් හිරකරගෙන ඉන්නව. ඒත් ඇයි වෙනකෙනෙක් නිසා තමන්ගෙ හිතේ හැඟීම් හිරකරගෙන ඉන්නෙ?

දැනිල තියෙනවාද නිකන් මුලු සිරුරම හිරිවැටිල මුකුත්ම කරගන්න බැරිගතියක්? සම්පූර්ණයෙන්ම හදවත හිරිවැටිල තද වෙලා වගේ ගතියක්? ලේ ගමනාගමනයක් මුකුත් සිද්ධ වෙන්නෙ නැති ගතියක්? නැතිනම් හුස්ම ගන්න අමතක වෙලා යන ගතියක්? හුස්ම ගැනීම සාමාන්‍ය පරිදි කෙරෙන්නැති, තමන්ගෙම ආයාසයෙන් හුස්ම අරගන්න ඕනේ වගේ ගතියක්?

ඒක ශරීරයේ ඇතිවුන ලෙඩක්ද?

මේ හැම දේටම බලපාන්නෙ හිත. මිනිස්සු ලෙඩ වෙන්නෙ 90%ක්ම හිත නිසා. අඩුම තරමෙ තමන් ලෙඩෙක් කියල හිතන්න ඕනෙ තමන් ලෙඩෙක් වෙන්න. මගේ යාළුවෙක් ඉන්නව. මිනිහ කියන්නෙ මිනිහගෙ ඇඟේ තියෙන ලෙඩ මිනිහවත් දන්නෙ නැහැලු. ඔන්න ඔය එකපාරක් ඉස්කෝලෙ තියපු නොමිලේ වෛද්‍ය පරීක්ෂණයකින් තමයිලු දැනගත්තෙ තමන්ගෙ පපුවෙ මොකක්ද හිලක් තියෙනව කියල. ඉතින් ඒ මනුස්සයට ගානක්වත් නැහැ. හොඳින් ඉන්නව. තමන් ලෙඩෙක් කියල නොහිතන තරමට. තමන් ලෙඩෙක් නොවෙයි!

ඉතින් ආදරය එක්තරා ආකාරයක ලෙඩක්!

ආදරය කියන දේට දුර කියන දේ කොයිතරම් බලපාන්නෙ නෑ කියල හිතාගෙන තිබුනත්. ඒක සෑහෙන්න වැරදි කතාවක්. තමන්ගෙ ගෑනු ළමය (හෝ පිරිමි ළමය) හැබැහින් දකින්නෙ නැතුව ඉන්න පුළුවන් කාටද? Long Distance Relationship එකක් නඩත්තු කරන්නෙ කො‍හොමද? පෙම්වතිය (හෝ පෙම්වතා) තමන්ගෙන් ගව්ගානක් දුර නම්… පිටරටක නම්…? ඒකනිසා තමයි 90%ක්ම පෙම්වතා-පෙම්වතියම කසාද සහතිකයෙ අත්සන් කරල එක ගෙයි කුරුල්ලෝ වෙන්න සමාජයෙන් අවසර ඉල්ලන්න හැමවෙලාවකම උත්සාහ කරන්නෙ. මේ කියන දේ සීමාවෙන්නෙ ලංකාව කියන පරිසරය ඇතුළෙ කියන එකත් මතක තියාගන්න. බොහෝ විට වෙනත්රටවල. තමන් කසාද සහතිකයට අත්සන් නොකරත්, එක ගෙයි අඩුම ගානෙ පුංචි කාමරයකවත් ජීවත් වෙන්න පුළුවන්කම තියෙනව. ඒත් ලංකාව වගේ රටක තියෙන සංස්කෘතික බැඳීම් ඇතුළෙ. ඒ වගේ දෙන්නෙක්ට එල්ල වෙන අපවාද! (?)

සමහර විට තමන්ගෙ ගෑනු ළමය (‍හෝ පිරිමි ළමය) හංගන පුංචීම පෞද්ගලික දෙයක් වුනත්. අනිත් කෙනාට තදින් දැනෙන්න පුළුවන්. ඉතින් ආදරය කරන අයට තමන්ගෙ කියල පෞද්ගලිකත්වයක් ඇත්තෙම නැද්ද?

මේ දකින්නෙ මට පේන පරිසර රාමුව විතරයි. එතනින් එහා ආදරය කියන මාතෘකාව තවත් බොහෝ දේවල් වලට වෙන්වෙලා යනව. සාමාන්‍යයෙන් ශිෂ්‍යයෙක් විදිහට මට කතාකරන්න පුළුවන් මේ ගැන විතරයි. තව බොහෝ දෙනෙකුට ආදරය ගැන තියෙන්නෙ තවත් අදහස්…

ආදරය සාපේක්ෂයි!

සමහරු කියන්නෙ එක්කෙනෙක්ට විතරක් ආදරය කරන්න එපා, තවත් දෙතුන් දෙනෙක්ව ආශ්‍රය කරන්න. එතකොට ඔය තියෙන ලෙඩ නැතිවෙලා යාවි කියලයි… ඒක සමහර අයට හරියන්නත් පුලුවන්. සමහර අයට වරදින්නත් පුළුවන්. සමහර අයට හරියන්නත් පුලුවන්. ඉතින් ඒකයි කියන්නෙ,

ආදරය සාපේක්ෂයි!

පසු ලිවීම: තව ගොඩක් දේවල් ලියන්න තියෙනව. ඒත් දැනට මේ ඇති. අවුරුද්දෙ මුලම ටිකක් සංවේදී මාතෘකාවක් (ආයෙමත් මේ කියන්නෙ! දේශපාලනයට සංවේදී නම් නෙවෙයි…) හරහා ආරම්භ කරන්න හිතුන. අලුත් අවුරුද්දෙ, අලුත් ලිවිල්ල.